Tag: water

Twee waterstofatomen aan een zuurstofatoom gelijmd.

Lettersoep watergedicht

Voor poëzie moet je altijd net even wat meer moeite doen, is het idee. In dit geval is dat ook in fysieke zin het geval. Het Drijvend Gedicht uit 1998 van Jan Merx in Hoorn ligt letterlijk in het water. Het bestaat uit losse kapitalen van beton, wat doet denken aan loodzetsel. Zou je ze van een laagje inkt voorzien en er een reusachtig vel papier op leggen, dan zou je een afdruk kunnen maken, in spiegelbeeld.

Staande op de Binnenluiendijk heeft het iets weg van een puzzel. De tekst is in een vierkant grid geplaatst en elke letter en spatie staat ook weer op een vierkant. Om het wat lastiger te maken zijn bepaalde letters weggelaten, of zijn ze onder water verdwenen? Het bovenaanzicht valt te reproduceren met een monogespatieerd lettertype (hier is de Menlo gebruikt).

Drijvend gedicht
Drijvend gedicht

Uitgeschreven en de ontbrekende letters aangevuld zou dit de uitkomst zijn:

de liefde bezit de tijd
de tijd is geen werkelijkheid
de werkelijkheid bestaat alleen in de droom
de droom van dood en genot vertelt het geluk
het geluk leeft in de liefde
de liefde onsterfelijk maakt het leven gelukkig vergankelijk

Breektank waterscheiding

Er zit een alarm op de onderbrekingsinstallatie (ook wel break unit genoemd), het is dus géén alarmonderbrekingsinstallatie (woordwaarde: 38). Deze bevindt zich aan het eind van het opstelterrein van het treinstation. Storingen melden aan Obi-Wan Kenobi. Maar waarvoor dient zo’n installatie?

Overal waar een scheiding tussen drinkwater en proceswater nodig is wordt een onderbrekingsinstallatie ingezet, bestaande uit een zogenoemde breektank, aangevuld met een pomp, een veiligheidsmechanisme en de nodige filters. Met het water uit de tank worden de treinen van water voorzien, dat dan géén drinkwater meer mag heten, het is proceswater geworden… even een citaat:

Wanneer proces- en drinkwater samenkomen in één applicatie, bestaat er een kans dat er schadelijke stoffen ‘oversteken’ naar het drinkwaternet. Het is daarom wettelijk verplicht om de drinkwatervoorziening te onderbreken, zodat besmetting vanuit de eindgebruiker wordt voorkomen. Hoe ernstiger de kans op besmetting, hoe hoger de beveiligingsklasse van de onderbrekingsinstallatie moet zijn.

Duijvelaar pompen

De trein wordt daarom dus nooit rechtstreeks op de kraan aangesloten om de watertanks bij te vullen. Dit zou in principe ook kunnen gelden als thuis de cv-installatie wordt bijgevuld, maar daar is zo’n onderbreking niet nodig (de kans op besmetting is vrij gering).

Zinkbuisboom

Dit is het verhaal van een dappere boom. Men neme een kaal Hollands polderlandschap, voorzien van rechte sloten en akkerland. Zet verderop alvast wat oprukkende nieuwbouw. Laat voor de waterleiding een zinkbuis door de bodem van de sloot lopen en zet een holle paal op de kant, waaraan het karakteristieke gele Z-bord wordt bevestigd (tweemaal zelfs, je moet het van beide kanten goed kunnen zien). Maar dan, van alle mogelijke plekken, kiest een boompje juist die holle buis uit om doorheen te groeien. Verder staan er geen bomen langs het water, omdat de kant regelmatig wordt gemaaid. De holle ijzeren paal biedt het boompje weliswaar bescherming tegen de maaimachines, maar veel groter zal het er niet in kunnen worden. Zodra de buis volledig is gevuld zal de groei stoppen. Het is dus zowel zijn redding als uiteindelijk zijn einde. De enige mogelijkheid hoe het boompje zich daar heeft kunnen vestigen is dat het zaadje al precies op die plek in de grond zat waar de paal werd geslagen, of dat het zaadje in de holle buis terecht is gekomen. In beide gevallen een mirakel, want zie maar eens door een donkere anderhalve meter buis te groeien. En toch is dat gelukt, waardoor er nu een boompje langs de kant staat dat geen planoloog had kunnen voorzien. Een zinkbuisboom.

Update april 2021: de boom is verwijderd. Paste niet binnen de bestaande beleidskaders.

Slang

Dit bordje hangt er al even, dat is goed te zien aan de verkleuring van de rode plastic rand. Kennelijk vond iemand het destijds nodig om uit te leggen dat een brandslang er niet voor de lol hangt. Dat je daarmee beter geen glas water kunt vullen (afgezien van het gevaar van legionella nog best lastig trouwens). Gefotografeerd in Pension Homeland, oftewel Gebouw 006 op de historische Voorwerf van het Marineterrein in Amsterdam. Dit was vroeger een officiersverblijf van de marine. Vandaar misschien?

Ontmoeting

Familie Gans komt aan de waterkant familie Zwaan tegen. Vader Zwaan keurt het idee dat de kinderen Zwaan en Gans samen spelen af (de ganzenkinderen zijn immers al veel groter) en verhindert dat het ganzenspul te water gaat. De familie Gans blijft noodgedwongen halsreikend op de kant naar het lokkende water kijken.

Kussentje

Op de brug over de gracht, een blik over de rand werpend, valt de grillige vorm van een boom op in de weerspiegeling in het water. Hé, wat komt daar onder de brug door drijven? Een opvallend blauw kussentje. Er staat een tekst op. Even de zoomfunctie van de telefooncamera gebruiken (toegegeven, niet de sterkste kant van het ding) om te lezen wat erop staat… “Take me to the ocean”. Hopelijk komt het niet zover.

Take me to the ocean?
Kussentje