Tag: huis

Staat als.

Kruisspinblokkade

De achterdeur van het redactiekantoor werd enige tijd geblokkeerd door een aldaar verblijvende kruisspin. De deur openen zonder het web te vernietigen was onmogelijk.

De uitgang werd daarom tijdelijk buiten gebruik gesteld. Dat bood bovendien een uitgelezen kans om van zeer nabij de spinactiviteiten te bestuderen. Soms probeerde de redactie gevangen vliegjes aan de spin aan te bieden door deze in het web te gooien, maar deze geschenken werden genegeerd. Kennelijk moeten prooien zelf besluiten het web in te vliegen. Nog niet eerder werd precies op deze plek een spin gesignaleerd, het bleek geen toplocatie: de spin besloot na enkele dagen de biezen te pakken en verdween met web en al (zou de spin die zelf hebben opgeruimd, om het niet achter te laten voor concurrenten?).

Ieder jaar bezetten spinnen vanaf het voorjaar massaal alle mogelijke buitenruimtes, met name het dak. Vorig jaar werd een dakraam omgebouwd tot kraamkamer. Toen het werd geopend vielen honderden mini-spinnetjes naar binnen die alle kanten op vluchtten.

Muuranker speelt vals

Drie muurankers? Nee, twee, want eentje doet alsof. Muurankers verbinden een muur met een achterliggende balk, zodat de muur niet kan uitknikken, zoals dat heet. Je ziet het voor je.

Muurankers worden al een kleine eeuw niet meer gebruikt, dus je hebt een oud pand nodig (soms ook een brug) om ze tegen te komen. Wie zijn huis wat ouder wil laten lijken kan een zogenaamd sieranker kopen, maar dan is het wel zaak deze op een plausibele plek te hangen en niet zomaar ergens op de muur of boven de deur. Wat meteen opvalt is dat de zogeheten veer ontbreekt, dat is de pin in het midden die door de muur gaat. Het anker op de middelste afbeelding is te vinden op de redactielocatie, maar de rechter is pas echt oud: meer dan 400 jaar. Interessant is dat de bakstenen achter de ankers net zo goed een weerslag van de ouderdom vormen.

Zo de waard is

Dit doorgangetje is normaal gesproken niet te fotograferen vanaf de straat. Nu de deur even open stond, werd de Amstel Bier buitenverlichting zichtbaar aan de zijkant van het pand. Het wekte de indruk van een geheim café, dat buiten het zicht opereerde. Dat idee werd nog versterkt toen een stem achter de fotograaf baste: ‘Wat is hiervan de bedoeling?’ Nu is men hier van nature naast nieuwsgierig ook tamelijk achterdochtig, want tot dusver kwam bij elke foto die werd gemaakt in de omgeving van woonhuizen wel iemand naar buiten stormen die op hoge toon opheldering vroeg. Je zou haast denken dat er achter de ramen wordt gewacht op gebeurtenissen, van welke aard dan ook. Als de reden voor de interesse in het gefotografeerde wordt uitgelegd slaat de stemming meestal om en wordt graag het hoe of wat daarvan gedeeld. Hier bleek de buitenverlichting een overblijfsel van een vroegere café-activiteiten. Zo kun je nog steeds een beetje het gevoel blijven houden cafébaas te zijn. Maar wel in besloten kring.